necip fazılı vatan haini ilan etti kendine göre o adamın bir kitabını bile okumamıştır emin olun internetten bi sayfaya girip ordan bulmuştur aynılarını bende gördüm çünkü

Türk ve Atatürk düşmanı olduğunu kumarbaz vb.. kaynağı zütü olan bi takım iddialar ortaya atmış

necip fazılın kadın bacağı şiiri doğrudur fakat bunun üstünden yıllar geçtikten sonra şöyle bi cümle söyler"Geçmişimi çöplük olarak görüyorum ve çöplüğü kedi ve köpekler karıştırır" yani yazdığından pişman olduğunu dile getirmiştir.

komünizme karşı bi duruşu vardır herzaman o yüzden çok az komünist sever bu adamı kürt ve türkün kardeş olduğunu dile getirir yazılar yazar ama bu türkçü düşmanlığı olarak algılanır

bi çok kes hapise girer nedeni ise o zaman ki sistemi ve hükümeti çok sert ve ağır bi dille eleştirmesidir hatta o zamanın başbakanı recep peker yüklü miktarda para teklif etmiştir yazmaması için ama reddederek daha çok yazmıştır durdurmak için sayısız iftira atmışlardır

milliyet gazetesinin kumarhane basıldığında necip fazılda ordaydı gibi bi yalan ortaya atılmıştır

bu adam hükümeti ve bi partiyi değil vatanı sevmiştir herzaman

atatürkün bazı inkılaplarına da karşı duruşları vardır herkesin kendi düşüncesi bunu da kağıda dökmüştür

şeriata değil ALLAH a biat etmiştir islamcıdır da dinsiz adam zaten bu adamı sevmesinin nedeni yoktur 

amerikan politikasını korumakla mükellefiz amerikan siyasetini tutmak biricik yol derken o zaman ki amerikanın dünya üzerinde ki baskısını anlatmaya çalışmıştır biraz okuyup araştırın

 bir bilgiye sorgulamadan inanmak aptal ve ahmakların işidir.

ve en güzel şiirlerinden

Sakarya şiiri (copy paste yaptım)

insan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük! ..

Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?

insandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;
Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
Sakarya, kandillere katran döktü geceler.

Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!

insan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su;
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
Kafdağını assalar, belki çeker de bir kıl!
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
Sakarya, sâf çocuğu, mâsum Anadolunun,
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
Sen ve ben, gözyaşiyle ıslanmış hamurdanız;
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;
Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber Kılavuz!

Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya! ..