rambonun dünyayı kurtardığı gibi , yevmiyeli işçinin gün sonunu getirdiği gibi , ferhatın abazalıktan dağları deldiği gibi , ampülü icad edip huzurla dünyaya gözlerimi kapamış gibi , deli dana virüsünün antidozunu üretmiş gibi bakıyor gözlerim ...

öyle durgun , öyle görkemli , öyle heybetli bakıyorum insanlara ...

onlar bana bakınca sadece bir sarhoş görüyorlar bir damla içmememe rağmen ...

ben hepsinin gözlerinin arkasındaki gerçeği okurken , onlar bana bakınca olduğumdan çok daha farklısını görüyorlar...

(bkz: ben kurt cobain kısa hikayeler serisi)