14 15 yaşlarındaydım ozamanlar. hiç namaz kılmamıştım. nasıl kılındığını bile bilmiyordum.

yaz tatilinde dedemin pamuk tarlasına gidip pamuk topluyorduk. bir cuma günü öğlen saati ortalık cayır cayır sıcak. Adana'nın sıcağı işte. bilen bilir.
birden bire kafamı kaldırıp "ben namaz kılacam" dedim. bana imalı imalı baktı herkes. sanki işten kaçmak için mazeret uydurmuşum gibi.

onlara aldırmadan ağaçların altına gidip abdest almaya çalıştım ama onu bile bilmiyorum. önce el mi ayak mı? burnumdan mı başlayacağım hiç bilmiyorum.
sonra namaza durdum. bilmediğim için sadece aklımda kaldığı şekilde kılmaya çalıştım. içimden dua okuyorum ama hareketler nasıldı? rükuya ne zaman gidecem ne zaman secdeye varacağım bilmeden yapıyordum işte.

bayağı uzun sürdü ilk namazım. sonra tekrar işe döndüm. başladığım yere geldiğimde diğerlerinin bana 25 30 metre fark attığını gördüm. her 5 metrede bir önlükler vardı pamukları doldurduğumuz, onlardan anlamıştım aradaki farkı.
"ya allah" diyerek başımı eğip işe koyuldum tekrar. ne oldu nasıl oldu hiç bilmiyorum ama daha 10 dakika geçmeden diğerlerinin yanına ulaşmıştım. sanki biri vardı yanımda o bana yardım etmişti pamuk toplarken.

dedem beni görünce "toplamadan mı geldin lan" dedi "yok dede topladım bak önlüklere" dedim.
herkes şaşırmıştı bu kadar kısa sürede nasıl oldu da onlara yetişmiştim.

işte böyle her işimize "ya allah" diyerek başlar ve gerçek anlamda temiz yüreklikle ibadetlerimizi yerine getirirsek Allah ta bize yardımcı olur.