- beyefendi.

+ efendim.

- beyefendi.

+ aaahh evet.

- beyefendi.

+ noluyor dıbına koyim?

büyük bir gürültüyle sıçrayarak uyandım.

- beyfendi iyi misiniz? terden sırılsıklam olmuşsunuz.

+ iyiyim iyiyim teşekkürler, sanırım uyuyakalmışım.

- latteniz soğumuş efendim. yenisini ister misiniz?

+ hayır teşekkürler kalkacağım.

"vay bee hepsi rüyaymış" demeye kalmadı gözüm bir detaya ilişti. kitabım açık bir vaziyette yerde yatıyordu. rüzgardan düşmüş olmalı diye düşünerek yavaşça yerden kaldırdım. ancak tuhaf giden bir şeyler vardı.

56. sayfanın 5. cümlesi altı çizili vaziyette bana bakıyordu.

"uyandığında ilk gördüğün şey olsun diye bunu buraya bırakıyorum."

tekrar okudum.

"uyandığında ilk gördüğün şey olsun diye bunu buraya bırakıyorum."

panik halde masayı sandalyeyi devirerek ayağa kalktım.

sayfaların arasında bir şey vardı.

kalbim yeniden atmaya başladı.

aman tanrım!

kitabın içinde bir şey vardı.

onu elime aldım.

bu gerçek olamazdı.

istemsizce çığlık attım.

bu olanlara inanamıyordum.

zütten yeni çıkmış dantelli bir iç çamaşırı!

külotu ellerimle suratıma bastırıp derin bir nefes aldım.

insanlar şoke olmuş bir vaziyette ağzı açık beni izliyordu.

hiçbir şey umrumda değildi artık.

ağlıyordum.

"adrianaaaaaaaa"

hüngür hüngür.

"adrianaaaaaaaaaaaaaa"

salya sümük.

"adrianaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"

köpekler gibi.

"adrianaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"

• * *

kapı aralığından esen rüzgar, tiz bir uğultu ile camları zorluyor, kuru yaprak hışırtısı ruhumu okşuyordu. latte dolu bardağımın yanında duran samsung s iii minim, fukara-elit bir sözlük yazarı olduğumun itirafıydı.

kapı usulca kapandı.

türk kızı olamayacak kadar melez, yuvarlak popolu, esmer tenli bir bayan kadıköy'den ayrıldı.

-son-