Şuan adana üniversite okuyan kardeşinizim. Yıllar önce Ankarada büyümüş yetişmiş bir çocukluk geçiriyordum. Futbolcu olmak en büyük hayalimdi ve benim için her şeydi. Babamı zar zor ikna edip Ankaragücünün alt yapısına yazıldım. çok sevindim her gün futbol oynayacaktım. bir kaç ay sonra babamın işi gereği Çorumun osmancık ilçesine taşıdındık. çok gelişmiş bir yer değil sırada bir mahalle gibi. Tabii akrabalardan arkadaşlarımdan vede altyapıdan ayrıldığım için nasıl üzgünüm. Burdada en yakın alt yapı çorumbelediyespor oda 1 buçuk saat uzaklıkta tabii ki gidemedim. beden derslerinde arkadaşlarla falan oynarız. hepsi bana hayran kalır sınıflar arası turnuvada üst sınıfları bile ipe dizerdim. yaklaşım 1 ay sonra okulun takımı olduğunu öğrendim sınıftaki kaynaştığım arkadaşlarla sohbet muhabbet ortamında. Fuat dedi gel senide yazdıralım falan tamam dedim. Cumartesi saat 14.00 da antrenman varmış hocayla konuşucam. hazırlandım heyecanlı heyecanlı koşarak okula gittim. baktım maç yapıyolar. Hocanın yanına gittim
B: Hocam bende takıma girebilirmiyim?
H:hayır dedi bu okul takımı herkes oynayamaz.
B:hocam bir maç görün değerlendirin hepsinden iyi olduğuma eminim
H:(ukala bir tavırla sırıtarak) Hadi ya git uğraştırma beni

Sonra sahada top hocayla önümüze geldi bende topu sahaya doğru sürmeye başladım (bak bak akla bak) önüme gelene çalım geçiriyorum hızlıyımda milleti peşimden koşturuyorum derken çat hoca ensemden bir tuttu çat çat iki tokat vurdu gibtir git burdan dedi.o gün kendime güvenimi kaybettim ve artık futbol oynamıyorum.

Buda böyle bir anımdır.

anı yazmada pek iyi değilimdir. kör ettiysem kusura bakmayın.