insanlar hata yapmaktan korkmaktan geleceğine uzaktan bakar.
Siz de o insanlardan olmayın benim, senin,onlar gibi olmayın yazın çizin söyleyin yapın geliştirin ama korkmayın çünkü siz de insansınız yazmak mı istiyorsun yaz imla hataları yapabilirsin benim senin onun yaptığı gibi noktalama işaretlerini unutabilirsin ama yaz.

Çatlağın Gülü
John adında sıradan bir gencim
Hayata bir sıfır yenik başladığımı düşünen sıradan birisiyim
hayatta ihtiraslar yaşayan herkes gibi ben de bir sıfır yenik olduğumu düşünüyorum. Belki de gerçekten herkesten bir adım geriden geliyorum.
Size ne kadar bitik biri olduğumu bahsetmekten sıkılmış birisi olarak kısa bir hikayeye başlıyorum.

Geleceğimi kazanmak için dört duvar ile çevrili boş bir harabeye gitmeli ve her gün erken kalkmak zorundayım. Bu boş harabe içinde yalnız olmak insanı düşünmeye ve hayal etmeye zorluyor. Belki en büyük avantajı da budur benim için ama korkak birinin hayalleri ve düşünceleri kaybolmaya mahkumdur. Benim düşüncelerim de kaybolup gidiyor. insandan uzak geçirdiğim yıllar artık beni neden bu harabenin boş olduğunu düşünmeme sebep oluyor. Belki o insanlar kadar şanslı, zengin,karizmatik ya da zeki yaratılmadım.Ya da insanların kocaman bir tiyatro içindeki oyununa katılmak için fazla korkak birisiyimdir. Tiyatro içindekilerin rol yaptığını bildiğim halde onlara kolay inanıyorum, güveniyorum,bağlanıyorum ve değer veriyorum belki de bu yüzden boş bir harabe haline gelmiş geleceğim için gittiğim yer.

Yeniden ve yeniden yeni bir günde oraya gitmek zorunda olduğum için oraya gittiğim bir gündü. Harabe yığının içindeki bir çatlakta bir gül ağacı yetiştiğini gördüm.Bu gül ağacı neden harabenin gölgesi altında doğmayı seçti neden ? belki de güzelliğinin, tutkusunun,kokusunun farkında değildi ve çirkin olduğunu düşünüyordu.Ya da sadece o tiyatrodaki oyunculardan biriydi ve tanrı onu sadece orada olması için yarattı. 3 yıl geçmişti bu harabe yığınına gitmeye başladığımdan beri Gül ağacından bir gül tomurcuğu harabenin içindeki gölgeye haykırıyordu.Bu gölge içinde beni göremedikleri için ne kadar şanslı olduğunu bu haykırışı onun bu tiyatrodaki bir oyuncu olduğunu görememe sebebimdir.Bu çatlaktan çıkan gül tomurcuğu bir kaç gün sonra açmıştı.Bu dünya denen tiyatro salonundaki en güzel şeylerden birisiydi sanki ama sadece bir "şey"değildi.O artık bir arkadaştı.Bu harabeyi dolu gösteren bir arkadaş artık ona kendimden daha fazla değer vermeye başladığım gölgede güzelliğini, tutkusunu,kokusunu saklayan bir arkadaş, dosttu.

Bu Boş harabeye gelmek zorunda olan bir diğeri de o gülü gördü ve onun güzelliği sayesinde insanlara etkileyici gözükmek istedi. Gül ağacına yaklaşmak için izin istedi. izin vermem gerekmediğinin farkındaydı ama diğer tiyatro oyuncularına iyi bir kişilik olduğunu göstermek için bir cümleydi bu sadece ve onun gül ağacındaki gülü nasıl kullanıp kötülüğünü gizleyebileceğini düşünürken bakmasına izin verdim. Ve boş harabeden uyumak için diğer bir boş harabe olan geçici evime gittim.

Geleceğimi kazanmak için gitmek zorunda olduğum harabe için erken kalktım ve oraya gittim. Bir şey ekgibti. Gül ağacındaki gülü kopartmıştı birisi.O tiyatro oyuncusunun yanına gittim ve o gülü bir su bardağının içine koyduğunu gördüm. Ondan onu geri kaldım ama gül yüzüme bile bakmıyordu sanki küsmüştü.Ne olduğunu sorduğumda ona sen beni kurtarıcım, mutluluğum olan kişiden uzaklaştırdın dedi. Gül onu koparanın o olduğunun farkında değildi çünkü onu hayatta tutan su bardağına koymuştu. Gülün bana küsmemesi için onu o tiyatro oyuncusuna vermem gerekiyordu ona verirken gerçeği göstermek için ipin ucunu gösterdim ama o onun yüzünü görmemek için bir perdeden bakıyordu. Artık gül ağacı boş kalmıştı ve bardak o tiyatro oyuncusunda olduğu için harabede yeniden yalnız kaldım. Gül ağacında yeni tomurcuklar ortaya çıkıyor ama hiçbirisi onun yerini tutabilecek kadar güvenilir bir samimiyete sahip değildi. Gül ile konuşmaya çalıştığımda her fırsatta o tiyatro oyuncusuna kaçıyordu ama ayıp olmasın diye gülerek gidiyordu. Gül artık zamanın azizliğine uğramıştı ve o tiyatro oyuncusu onu çöpe atmıştı çünkü diğer tiyatro oyuncularına onu artık güzel göstermiyordu. Gül gerçeği sonuçta fark ettiğinde orada geride bıraktığı kişi artık onun aklına bile gelmiyordu. Onun o kurumuş yapraklarını kafamdaki kitabın arasına koyarak saklamak için yeniden çöpten aldım ve onu beni umursamasa da kabul ettim. Belki de bu yüzden bu tiyatro oyununda bir oyuncu değil de bir sahne eşyasıyımdır.

Bu dev tiyatroda insanlar kötülüklerini gizlemek için çok fazla iyilik yapıyormuş gibi gözükmek zorunda bu yüzden kötü insan olmak iyi insan olmaktan daha zordur.Çünkü iyi insan olmak için kötü bir şey yapmamak yeterlidir. ama tek bir kötülük dahi yaptıysa onu örtmek için bir iyilik yapmak ya da insanların seni sevebilmesi için sürekli kendini ön plana çıkartman ve ilgi delisiymişcesine ben onlardan üstünüm çünkü bunu yapıyorum demen gerekmekte. işte bu yüzden belki de kötü insanlar zengin, yetenekli,konuşabilen insanlardır.

Seni kopartan kişi seni bir su bardağına koyunca neden kurtarıcın oluyor