*-Gerçekten o gün anladım kaderin değiştirilemediğini.
Bir çocuk 26 yaşında,ama çocuk.
Gençliğini yaşayamamış bir çocuk. Birden yaşlandırmış onu kader.
Ağlayarak anlattı 40 dakika boyunca. Omzuna girdim dayanamadım.
Annesi onu doğururken ölmüş ,sezeryan doğumda kanamayı durduramamışlar. boynunda kocaman bir doğum lekesi var.
• -Hocam dedi,bu annemin kanıdır bilesin dedi.
Babası bir hafta sonra trafik kazası sonucunda 1 hafta yoğun bakımda kalmış.
• -Almancı dayısı masrafları karşılamış ve babası neticede ölmüş.
Ama sahip çıkmamış dayısı.

Bizim Yavuz'u evlat edinmişler. Fakir çocuğu olmayan bir şopar ailesi.
Kendisi abi ne tok yattığımı ne de dayak yemediğimi hatırlamıyorum. diyordu.
• -Bir allahın günü çocuk huzur ile koymamış kafasını.
Her gün dayak yedim 18'ime geldim buna rağmen fırçaya dayağa razıydım babam anam diye saygı duyardım diyor.

• -22'sinde öğrenmiş evlatlık olduğunu.
Mahallenin ortasında lanet olsun sizin analığınıza babalığınıza diye bağırmış.
• -Dehşet şekilde sigara bağımlısı.
Sigara dumanının içinde kaybolmak istiyorum diyor.
-Usta inan dertlerimi alıyor bu dumanlar benim diyor.
Ciğerleri bitmiş bitecek. Henüz genç ama öksürmeden bitiremiyor cümlelerini.

Ah benim Yavuz'um . Normalde ben konuşurum,ama bu sefer hep o anlattı ben dinledim.
Bilsem acımama üzülmeyeceğini ,inan ağlardım onunla.
• -Birini sevmiş,tam hayatına bir huzur mutluluk geldi derken ,kapısına asker kağıdı gelmiş.

Okulundan kavga yüzünden atılmış ,daha sonra da ipin ucundan tutmamış işte, açıktan da liseyi bitirmeyince

20'sinin ortasında Sevdasının en güzel yerinde almışlar onu da.
Kazımışlar saçlarını, ayırmışlar onu safiyesinden.

Öyle pis insanlar varmış ki ,şans işte. Birbirlerine mi kerkinenler dersin, gecenin yarısı tacizler mi dersin.
Askerliği zehir gibi geçmiş.

Safiyesi ile konuştuğu telefonlar yüreğimi hafifletiyordu abi ,diyordu.
Bir de görseniz öyle güzel türkçesi var ki.

Kolları façalı bizim yavuz'un.Ciğeri yaralı.

Askerden döndüğünde Safiye gelme demiş.
Konuşmayalım demiş konuşmak istemiyorum demiş.
Vay zalımın kızı bu yavuz üzülür mü hiç.
Babası izin vermemiş bu işsiz güçsüz yavuza.

• -Abi diyor bir kere sesini duyamadım Muğlaya taşınmış ,inan yanına gidicem, gururum elvermiyor.
• -insan böyle yapar mı biliyor kimsenin onu benden daha çok sevemeyeceğini, diyor.

• -Daha sonra bir mezbahada getir zütür işlerini yapmaya başlamış.
Alacağı 600 lirasını vermemişler yavuza.
gitmiş tekme tokat girmiş adamlara benim Yavuz'um.

Adamlar kaburgalarını zedeleyene kadar kaşını gözünü patlatana kadar dövmüşler.

En sonunda bir enjeksiyon atelyesinde bir düzen tuturmuş.2 ev arkadaşı ile 26 yaşını devirmek üzereymiş.

Gözlerim doldu.
inanın küfretmek istedim kadere.
Ama iki üç cümle moral verdim.

Sen yaparsın be oğlum dedim. Boğazıma düğümlene düğümlene.

Sarıldım. ilk defa tedavi etmek istemedim. Bırak alışsın acılara dedim içimden.

Böyleymiş Yavuz'un kaderi. Böyleymiş Nice Yavuz'ların kaderi.

Sağlıcakla Kalın..

iMZA
pekmezlibarmak