+19
NOT: SONUNA KADAR OKU
1940'ların sonunda bir grup Rus araştırmacı, II. Dünya Savaşı'nda yakaladıkları esirlerden 5 tanesi üzerinde bir deney yapmak istediler. Deneyin amacı insan vücudunun 15 gün uykusuzluğa dayanıp dayanamayacağını anlamaktı. Oksijen seviyesinin sabit tutulduğu odalarda, uyarıcı gazlar verilerek deneklerin uyumasını engelleyeceklerdi.
Bu iş için öncelikle 5 adet denek seçildi. Deneklere eğer deney başarıyla sonuçlanırsa özgürlüklerine kavuşabilecekleri söylendi. Denekler ilk günlerde pek ses etmeseler de 5. günden itibaren deneyi yapan araştırmacıları sorgulamaya ve koşullardan şikayet etmeye başladılar.
9. gün deneklerden biri bağırmaya başladı. Tam 3 saat boyunca aralıksız bağırdıktan sonra deneğin sesinin kısıldığını gözlemleyen araştırmacılar, ses tellerinin yırtılmış olabileceğini düşündü. Birkaç saat sonra başka bir denek çığlık atmaya başladı. Bunun üzerine diğer denekler odadaki kitapların sayfalarını yırtıp yüzlerine sürmeye, gözetleme camlarına yapıştırmaya başladılar. Hemen ardından çığlık sesleri kesildi. 3 gün boyunca odadan çıt çıkmadı. Araştırmacılar, 14. gün mikrofonları konrtol etmek üzere odaya girmeye karar verdiler.
Odanın kapılarının açılacağını anons ettiklerinde "Artık özgür olmak istemiyoruz!" cevabını aldılar. Odaya girmelerinin tehlikeli olabileceğini düşünen araştırmacılar, askeri birliklerin artık odayı boşaltması gerektiğine karar verdiler. Askerler odaya girdiklerinde gördükleri manzara karşısında şok geçirdiler. Deneklerden biri ölmüştü ve odadaki giderin üzerinde yatıyordu. Gider kapandığı için yerde 4 inç seviyesinde kan gölü oluşmuştu. Diğer denekler de uykusuzluğa dayanamayıp kendilerini öldürmüşlerdi. Vücutları paramparça olmuştu.
Deneyin başarısız olduğu, hiç kimsenin uyumadan 15 gün boyunca sağ kalamadığı sanılırken deneklerden birinin iniltisi duyuldu. Arkası dönük, yerde yatıyordu. Asker hemen yanına yaklaştı ve temkinli bir sesle "Uyudun mu?" dedi. Denek gözlerini fal taşı gibi açtı ve
iMçiÇi uYuR Mu LeN mQ QWEQWAEAWEQWQEWS dedi.
