daima kendi işimi kurmak istedim.

bekar, üniversite mezunu, büyük bir şirketin çalışanı, takım elbiseli, güzel arabalı, yeterince prezantabl , kısacası tam bir damat adayıydım komşu teyzelerin gözünde…

yeterli miydim bazı şeyler için ? evet, Türkiye şartlarına göre evet.

kimseye muhtaç değil, eğitimli, güzel paralar kazanan, güzel çevresi olan, evlenmek istese şu gün evlenip güzel bir yuva kurabilecek biriydim lakin kafamı kurcalayan şeyler vardı, en önemlisi de işim…

Sık sık yapılan seyahatler, yapmacık gülüşler, gereksiz ciddiyet… bunlar beni yoruyordu aslında günden güne.

Kendi işini kurmak ? evet, güzel fikir…
yeterince sermayem vardı, lakin türkiye’de bir iş kurmak için yeterli miydi. ?
maalesef ki değildi…

iş için yeterli olsa dahi devam ettirebilmek için yeterli olmayabilirdi, hem nasıl bir iş kuracaktım ki, cafe ? bar ? oto kiralama ? galeri ? inşaat ?

aslında bana o gün Jamar çok büyük bir fırsat vermişti, o gün hiçbir şey söylemeden verdiğim hediyeyi alsaydı bugün hiçbir şeye sahip olamayacaktım.

Gömlek.

Afrika’da gömlek satacaktım…
Peki ya nasıl ?