Beyler o an şok oldum. Ne yapacağımı bilemedim. Oya ablaya baktım, ağlayarak bana bakıyor. Ben dedim abi bi dinle falan yok dıbına koduğum bırakmadı konuşayım. Dedi ki hemen gibtir git bu evden. Ben odama yeltendim kıyafet para almaya, izin vermedi. dedi ki Nasıl geldiysen öyle git bu evden. beyler baya üzüldüm. Ama bir daha olsa bir daha yapardım. Neyse ben Oya ablaya son kez bakıp çıktım dışarı. Beyler 16 yaşındayım, ne yetimhanenin yolunu biliyorum, ne tanıdığım biri var. Saat 9-10 gibi. Ben şimdi ne yapacağım diye düşündüm. Elimi cebime attım, 20-30 lira var. Ya yetimhaneye geri dönecektim, ya da yaşamaya çalışacaktım. Beyler ben yetimhaneye dönmek istemiyordum. Artık bu yaşıma gelmişim falan diyordum, neler yaşayacağımı bilsem koşa koşa giderdim oraya ama yok işte. Yürümeye başladım biraz.

Allahtan aylardan Hazirandı. Fazla soğuk değildi. Bunlar bana bir de telefon almışlardı, o da cebimdeydi. iyi dedim, ben buralarda yaşarım. Saat 11 e geliyordu, ben de bir parka geldim. Uzandım bir banka. Başladım uyumaya. Sonra herhalde gece 2-3 gibi biri beni uyandırdı. Baktım benim kadar bir çocuk. Dedim noluyor birader? Dedi kardeşim burası benim yerimdi. Dedim kardeş başka bank mı yok? Dedi tamam ama yarın gece burayı kaparsan bozuşuruz. Baktım, iyi çocuğa benziyordu. Adın ne kardeşim diye sordum. O gece sabahladık beyler, bir o bir ben konuştuk. Adı Murat'mış. 7 yaşındayken annesi babasını öldürmüş. niye dedim, cevap vermedi. Üstüne gitmedim fazla. Bunu da yetimhaneye vermişler. 13 yaşındayken kaçmış o, şimdi 16 yaşındaymış o da. 3 yıl sokaklarda yaşamış. Benim ileride en yakın arkadaşım olacak çocukla sabahladık. Benim hikayeme şaşırdı, Niye vurdun adama be, kalırdın yanlarında ne güzel dedi. Sonra Oya ablaya vurmuştu diyince o da hak verdi. iyi yapmışsın dedi. Sabah olunca beraber kalktık banktan. Sordum ona

Sokaklarda nasıl yaşanılır?