Beyler o gün sabahladık. Ne yapalım ne edelim diye. inceden hesap yaptık, 34 kişiydik. Herkes günde 20 TL toplasa günde 680 TL. Ayda 20.400. Tabi böyle düşünmesi kolay. Ama devlet gelir ev tutsak çıkarttırır, ki tutamayız zaten. Kimse evinde sokak çocukları kalsın istemez. Bir baskın olsa depoya, hepimizi alırlar içeri. Bizim bir işe ihtiyacımız vardı beyler. Bir iş kurmalıydık. Ama ne işi?

O an aklıma hep çorba içtiğimiz lokanta geldi. Bir an lokantacılığa mı girsek dedim, ama hem ne kadar kazanacağımız belli değil, hem belge falan almak lazım açmak için, hem de küçük bir lokantada 34 kişi nasıl çalışacak? O vardı. En iyisi 1-2 ay böyle devam etmekti. Bir de artık Eren gibi adamlardan korkmamız lazımdı. Bunların çetesinin bir parçasını çökerttik sonuçta. ileride başımıza bela olmamaları lazımdı.

Beyler en son karar verdik, herkes en az 3-4 kişi çıkacaktı işe. Su mu satacaksın, 3-4 kişi aynı anda satsın. Başka türlü tek yakalarlarsa giberler belamızı. Neyse biz konuştuk bunu, herkesi zar zor ikna ettik. Liderleri değildim, ama herkesi ikna eden ben oluyordum. Ben ve Murat yarın buranın giderlerini falan hesap edecektik. Ama benim aklımda başka bir şey vardı. Benim aklımda ertesi gün için bir plan vardı. Oya ablayı görmeye gidecektim.