Sonra bir gün lokantaya bir adam geldi. Güneş gözlüğü takıyordu. Ama ben tanıyordum sanki. Bu geldi. Normalde garson çağırırsın ya, bu beni çağırdı bana bakmadan. Gittim yanına.

Ben- Buyrun hoşgeld-

Bu adam Yusuftu. Bana bakıyordu. Sonra yavaşça konuştu Dükkan açmışsın, Oya ablanla.
Ben evet anlamında başımı salladım. Buralara ev yapmak da ne güzel olurdu haa dedi. Ben döndüm. Kapıda güvenlik olarak duran Hasan abiyi çağırdım. Şu abimizi dışarı alalım. dedim. Hasan abi kolundan tuttu, dışarı çıkardı Yusuf'u. Olayı görenler yanıma geldi, anlattım işte kısaca. iyi yapmışsın falan diyip işlerine döndüler.

Ben Oya ablaya gittim, olayı anlatmaya. Dedi bir şey yapamaz, için rahat olsun. Benim o sırada aklıma geldi, annemin eşarbı burada kalmıştı. Alabilir miyim dedim, Tabii ki dedi. Gidip odamı kontrol ettik beraber. Ama yoktu. Sonra düşündü biraz, belki bizim odaya koymuşumdur dedi. Gittik baktık yine yoktu. Sonra biraz daha düşündü. En son aklına geldi herhalde, bana dönüp ayakkabicicini kusura bakma, ama onu Yusuf aldı galiba.dedi.