Eskiden annemizin yok, olmaz dediğini üstelemezdik. Şimdi dışarıda görüyorum 2 saat açıklama yapıyor annesi. Bizzat şahit oldum. Çocuk oyuncak görüyor, almak istiyor. Annesi güzellikle açıklama yapıyor."Bak evladım, evde aynısından var, başka bir şey alalım"Yok çocuk anlamıyor. Yerlere yatıyor, ağlıyor, zırlıyor. illa alınacak o. Böyle çocuğu pataklayasın geliyor.Biz alışverişe çıkardık. Öyle binlerce oyuncağım da yoktu. Gözüm gibi bakardım onlara, kırmazdım. Dışarı çıktığımızda, annem;"sadece bakacağız, almak yok, paramız yok"dediğinde yoktan anlardık. Bir şeyi çok isteyip zor elde edince de kıymetli olurdu bizim için. Şimdi kolay elde ediliyor, ama kıymet yok. Bence en büyük ekgiblik bu. Sonra pgibopat - huur çocuğu bir gençlik yetişiyor. Sevdiği kız kendisine yüz vermeyince, bu durumu sindiremeyip cinayet işleyenler... Bence öncelikle çocuğa "hayır"kelimesi öğretilmeli.