Neyse yavaş yavaş kalktım, saat 7:30a geliyordu. Üstümü giyindim. Aşağıya inip kahvaltımı hazırladım. Kahvaltı dediğime de bakmayın, cocopops işte. Mecbur tabi doğaüstü yeteneklerim olsa bile menemen yapamıyordum. Neyse yedim, çantamı aldım kapıyı kitleyip çıktım. Sokaklar boş gibiydi, ama tek tük de olsa insan vardı. O yüzden koşamazdım. Neyse sokağı bitirip köşeyi dönünce koşarım bari dedim, sokağın boş olması için de dua ediyorum tabi.

Döndüm köşeyi, sokak bomboş. Fırladım bir anda 1 kmlik sokağı 10 saniyede falan koşuyorum. Koşarken solda bir adam gördüm, ben sokağın karşısındaydım, oda diğer tarafında. Bana baktı böyle, yakaladım o bakışı. Şaşırmamıştı. Sanki her gün gördüğü bir şeydi saatte 360 km koşan birini görmek. Sokağı bitirdim, acaba dönsem mi dedim. Ama daha çok dikkat çekerdi. Dönmedim. Zaten caddeye gelmiştim, okulum da 100-200 metrelik mesafedeydi. Cadde de kalabalık olduğundan yürüdüm buraları.

Okula girdim, direk sınıfa gittim. Giderken merdivenlerde biri bana çarptı, yere düştü tabi gücümden. Kalktı Ne ayaksın lan sen falan. Pardon dedim. Sinirlenirsem kötü şeyler olurdu çünkü. Ha şöyle yola gel. Adama bak yaa diyip yoluna devam etti. Sinirlendim hafif. Gözlerimin renginin değiştiğini hissedebiliyordum. Kendimi kontrol etmek için üst kattaki tuvaletlere gideyim dedim. Merdivende bizim sınıftan Aslı ile karşılaştım. Kafam yerde tabi, gözümü görmesin diye. AA naber Emre? dedi. iyiyim demeye kalmadan Lens mi taktın ne iş mavi göz? dedi. Bi gibtir çektim, Evet ya değişiklik olsun diye, sonra görüşürüz. dedim. Hemen tuvalete koşturdum tabi. Aynaya baktım. Gözlerim maviydi. Bir dakika falan sonra düzeldi. Sonra çıktım tuvaletten, sınıfa girdim.