Güneşin bile terkettiği bu kasabayı yavaş yavaş yağmur gibi terkedermiş insanlar birer birer..
her gün yeni sıfatlar, küçük çocuklarının şirin çehrelerini görmek isterken yaşlı dedeler ve teyzeler, artık her gün görmekte olduğu simalar birer birer azalmış, aydınlığın terk ettiği bu yere insanlar bir darbe vurmuş, tam yüreğine saplanan bir ok misali acırken canını aydınlığa yol almış..
zor olan aydınlığa yolculuk değil karanlığa olan sadakat değil midir?
zamana başdurmalılar!

aradan haftalar geçtiğinde insanlar koca bir ihanete tüm nesli sürüklemiş, hülâsa tüm herkes terketmişti, kasaba terkedilmiş sıfatı kazanmış, her gün aynı altında olan mevcudiyetini korumaktan başka çaresi kalmamıştı.
kasabanın aydınlığına veda etmişti ya insanlar, artık kasabaya da veda etmişti