Gürkanla benim kasvetli havamıza rağmen sınıf neşeliydi, hayatlarını çok güzelmiş gibi özetleyen, her daim yalanlarıyla etrafını sıkan, sürekli kankasıyla fotoğraf çekinen, maksat dedikodu olsun ne olursa olsun diyen farklı oluşumlu bir sınıftık. Lise 3'teydik. lise 3 gerçekten güzel bir yıl çünkü toyluk derdin yok, ygs derdin yok. Bana sorsalar en iyi hangi lise yılın diye, tereddüt etmeden lise 3 derim. Keşke o yıllarıma dönebilsem. Hergün gittiğim kahveyi, yediğim simidi, içtiğim çayı unutmam, ilk aşkımı, en iyi dostumu, okul maçlarını kısacası anısı bile yeter özlemem için. Neyse okul diğer günlerden farklı değildi, tek farklı olan şey benim bir kızla tanışmam oldu. Tabi şimdi aklınızda nasıl tanıştınız amk? Diye bi soru olucak. Beden dersinde futbol oynamıştım ben su almaya gidiyorum diyerek yukarı çıktım. Tam köşeyi dönerken karşımdaki kişinin nefesini yüzümde hissetmem bir oldu, daha sonrasında bir temas yaşamıştık.
+kusura bakma çok dalgınım.
-önemli değil.
+birşeyin yok değil mi?
Ve işte beni benden alan gülümsemesi dudaklarına yerleşmişti.
-iyiyim merak etme, bu arada ben kübra.
Adını söylemesiyle güzelliğini ismiyle birleştirerek birkez daha etkilenmiştim.
+bende umut.
-memnun oldum Umut
+bende memnun oldum Kübra.