Adım Kevser. Adımın anlamlarından biri, cennette bir ırmakmış. Bir sınavda soruldu, “cennete gitmek için dünyada nasıl yaşamalıyız?” diye. “Karıncayı incitmeyenlerden değil, bir çay kaşığı şekeri karıncadan esirgemeyenlerden olmalıyız” diye yazdım ve daha birçok şey. Sınav kağıdım babama verilmiş. Babam dedi ki, “Kevser, karıncalardan bahsetmen yanlış; ibadetleri niye yazmadın kızım?” “Yazdım” dedim. “Göster” dedi, “hangi ibadet var bu kağıtta?” Bir bir gösterdim babama. “Kuzulara yaşam hakkı tanımalıyız” diye yazmışım mesela. “Her dilde ninniler öğrenmeliyiz” diye yazmışım. “Bütün çiçeklere ve yıldızlara isimleriyle seslenmeliyiz” diye yazmışım. E daha ne yazayım! Hiçbirini kabul etmedi babam; “bizi rezil ediyorsun elaleme!“ dedi. Bir ırmağım, evet; zamansız, mekansız bir ırmağım ve hiçbir sincap demiyor bana, “bizi rezil ediyorsun tavşanlara, kelebeklere, derelere…”