iki sene önce bu dönemlerdi herhalde, şimdi olduğu gibi çekingen sürekli mutsuz bir kız değildim. 9.sınıf olmama rağmen okuldaki kız erkek hemen hemen herkesi tanıyordum, hep espirili olduğum için etrafımdaki insanları da neşelendiriyordum bu yüzden insanlar benimle vakit geçirmekten keyif alıyorlardı. Kendime hiçbir zaman o popüler kız etiketini yapıştırmadım ama insanlar bana öyle bakıyormuş, bunu çok sonra keşfettim.

Saçlarım kahve rengiydi ve ombre modeli olarak uçlarına sarı attırmıştım, fiziğim de gayet iyi olduğu için üst sınıflardan teklif alıyordum ama kimseyi kabul etmiyordum. Bunun egoyla ilgisi yok, başka bir şeyler arıyordum. Benimle sadece "Ben Elif'in erkek arkadaşıyım, Elif'e şöyle dokundum" diye boş muhabbet yapmak için benimle vakit geçirecek bir erkeğe ihtiyacım yoktu.