Düşünüyorum. Ailem yıkılırdı hoş zaten yıkık ya annem aylarca toparlanamazdı babama öldüğümün haberi aylar sonra ulaşırdı. Ablam pazarlama görüşmelerini yaptıktan sonra ağlardı. Okul müdürü 2 hafta okula gelmediğimi öğrenince annemi arayıp öldüğümün haberini alırdı.Bu haber öğretmenlere ulaşırdı. Hiç kimseyi tanımadığım sınıfımda bir şok etkisi yaratırlardı. Herkes şaşkın şakın bir birine bakardı ve cidden üzülürlerdi bir kaç saat için. Beni zorla yanına oturtan Hatice ağlardı sanırım pek muhabbetimiz yoktu tamam ama sıra arkadaşıydım sonuçta.Yan sınıftan sevdiğim kız neden intihar ettiğimi bilirdi büyük ihtimalle öldüğümü öğrenince baya yıkılırdı o.Hatta yıllarca toparlanamazdı. intihara kalkışmamın nedeni tabi kide sadece kalp kırıklığı değildi. Yıllarca çok fazla acı çekmiş berbat bir çocukluk geçirmiş son çağreyiyse daha fazla acı çekmemek için yalnız kalmakta aramıştım.Ama yalnız kalınca kalbimde bir hayli savunmasız kalmış ve bana karşı gülümseyen ilk yüze aşık olmuştu. işte yıllardır acılarımla silahı yaratmıştım. Tetik olmasını beklediğim son bir acı arıyordum o acıda o kız olmuştu. Aradan 3.5 , 4 yıl geçti halen keşke kendimi boğmaya çalıştığım kemerin tokası kırılmasaydı dediğim oluyor.
Öyle işte paylaşmak istedim.