sarkan bedenime bakıyordum kendimi asmadan önce ağlıyordum.Ne olacağı hakkında en ufak bir fikrim yoktu şimdi dünyada oradan oraya süzülen bir ruha mı dönüşmüştüm.En büyük umudum karanlığa boğulup her şeyi unutmak ve hiç bir zaman tekrar hatırlamamaktı. Hiç doğmayı istememiştim. Gözlerim doluyor.Ölümden sonra bir hayat gerçekten de vardı. Hayatım boyunca hep şüphe etmiştim.

-"Gitmeden önce yapmak istediğin bir şey var mı?"

Doğruya az önce siyah ceket giyen ölüm meleği gelmişti. Hemen unutmaya başladım bazı şeyleri. Keşke her şeyi unutmak mümkün olsaydı.

-"Ne yapmak istediğimi bilmiyor musun?"

-"Tamam"

Yaklaşıp elini omzuma attı.Bir başka yerde gözlerimi açtım halen eli omzumda idi.Şaşkınlıkla etrafıma baktım. Mezarlığın ortasındaydık.Önümdeki mezarda Deniz *** yazıyordu.Ölmüştü. Benden önce ölmüştü. Demek bu yüzden onu bir türlü bulamamıştım. Gözümden bir damla yaş daha süzülürken hıçkırıklarımı tutmaya çalışarak gökyüzüne baktım ve keşke dedim. Keşke daha önce pes etseydim. Keşke daha önce öldürseydim kendimi.

-"Tamam mısın?"

Başımı yukarı aşağı salladım. Tekrar elini omzuma attı. Başımı kaldıramıyordum. Nerede olduğumu bilmiyordum.Şiddetli bir ses adımı haykırdı.Tam karşımdaydı ama yüzüne bakamıyordum. Konuşmaya başladı bu sırada ölüm meleği gitti. Arkamı döndüm ona etrafa bakmaya başladım zifiri karanlıktı. Dinlemiyordum onu.

-"Konuşacak hiç bir şeyim yok. Eğer ne yaşadığımı bilmiyorsan.."Arkamı döndüm ve yüzüne bakmak için kendimi zorladım. Gözlerim yanıyordu."Seninle konuşacak hiç bir şeyim yok."

Sustu. Tanrıyı susturmuştum cidden.

-"Sana verdiğim hayatın hesabını vereceksin Mert ***"

-"Peki bana hayat verdiğin için kim senden hesap soracak? Bize hayat verip mutlu olmamıza veya acı çekmemize sebep olan senden kim hesap soracak?Ben birileri tarafından ölüme iteklendim ve şimdide senin bir başka kölen tarafından senin önüne iteklendim.Ben bunların hiç birisini istemezken beni zorla yaşamak zorunda bırakan senden kim hesap soracak? Sanki doğmayı var olmayı ben istemişim gibi benden hesap soramazsın.Şu aptalca adalet diye bahsettiğin saçmalığı bir an önce hallet ve beni nereye tıkacaksan tık seninle konuşmaya katlanamıyorum."Ona bakabiliyordum güneş gibi parlıyordu. Gözlerim bu yüzden yanıyordu. Ayırt bile edemiyordum onu ama ona doğru baktığıma emindim.

-"Arkanı dön"

Etrafımda belli başlı ışıklar belirdi. Kendimi görmeye başladım

YiNE SAÇMA SAPAN BiR ŞEY ÇIKIYOR GiBi CEHENNEMi ANLATICAM SiZE REZ ALIN