Mekan dedikleri yere gelince ben bi durakladım beyler. Çünkü bu mekan baya belalı tiplerin oturduğu ve sokağın en ıssız köşesinde kalan bi kahvehaneydi. ismi bile yetiyodu amk.

Deli ibrahim'in Kahvesi...

Ama normal bi kahvehane değildi beyler hani içerde sigara içen ot içen bile vardı amk.
Neyse ben sırtımda çanta ile tos tos girdim içeri...
Ama hala çıkamadım ordan beyler...
Orası benim evim, arabam, meyhanem , hastanem herşeyim oldu...

Çay ve tost söyledi mücahit geçtik arkada kalan bi odaya. Oda ortamıyla insanın içini karartıyodu zaten. Neyse biz oturduk başladık konuşmaya.

Onlar anlattı ben dinledim ben anlattım onlar dinledi...

ibrahim dayı ( deli ibrahim ) bu mücahitin dedesi oluyomuş bunlar sülalece belalı bi aileydi amk. Neyse beyler laf baya lafı getirdi biz bunlarla akşam ettik. Dedim ben kalkıyım yolcu etmek için kapıya uğurlarken bu müco kulağıma fısıldadı " burası senin de evindir."

Sevindim beyler hani cidden sizi koruyan sahiplenen insanlar olunca insan bi seviniyo tabi.

Aradan 3 ay geçti o arada zaten çok bişey olmadı. Tolga abi Almanya 'ya fitness bilmemneyi için gitti o arada bende salona uğramaz olduydum zaten ama tabi Tolga abi benim için daha bitmemişti zaten evrim sürecim onun sayesinde 9.sınıfın yazında gerçekleşti oraya gelecez zaten. Gökhan desen o günden sonra bana hiç dokunmadı ama bu onun beni dövdürdüğü duyulup disipline gitmesi yüzündendi. Zaten en büyük olay bu 3 ay sonrasında oldu onla. Bana itaat etti köpek.

Mücahit - Emrah - Sami - Abdullah benim kardeşim oldular. Kardeş olmak için kan bağı değil gönül bağının olması önemliymiş onu anladım ben...

Bi sigara içip geliyorum olaylar başlıyo ulan sizi seviyorum lan şaka bi yana insanın böyle içini açacağı insanların olması çok güzel bişey seviyorum sizleri...