Evet kusura bakmayın biraz geciktim ama asıl olay şimdi başlıyor. Dediğim gibi o üç ayda pek bir şey olmadı yani en azından eskisi gibi olaylar olmadı. Evet beyler günlerim sürekli o kahvehanede geçiyordu okula gitmeden kahvaltım orada yapıyor gelince direkt oraya gidiyordum. Resmen orası benim evim olmuştu. Sağ olsun ibrahim dayı öz evladı gibi seviyordu beni. Sürekli Mücahit'in motora binip dağa çıkıyor orada mangal yapıyorduk. Günlerimiz hep böyle aylak aylak gezmekle geçti.

Tabi okulda devam ediyordu orada bir hayatım vardı. Ilk döneme nazaran 2. Dönem sınıftaki muhabbetim daha da artmaya başladı. En azından çoğu kişiyle sohbetim vardı. Gökhan ve onun tayfası beni artık eskisi kadar rahatsız etmiyordu.

Tabii her şeyin de bir sonu vardı...

O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı...

O gün ben yeniden doğmuştum...