yolda sürekli arka koltukta. sarı gelini dinleyip başa sarıyordum. benim için anlam yüklüydü o parça. ebruyu düşünüyordum sürekli. nasıl geçecekti bunca zaman. ne zaman iyileşeceğim belli değildi. offf offf. hayata bu yüzünden bakmamıştım hiç. bir de ömür boyu bu durumda olanlar vardı. burdana hepsine geçmiş olsun diyorum ve sabır diliyorum. nihayet vardık eve. insanlardan yardım almak zoruma gitmişti. nasıl yapamıyorum diye kendime kızıyordum. ilk günden akraba ziyaretleri baya yoğundu. annem de yemklerde döktürmüştü. bu arada meira da çok güzel yemek yapardı ama annemin eline su dökemezdi. güzel yemeklerle beslendikçe toraman olmuştum. spor da yapamıyordum zütüm iyice büyümüştü. annemin deyimine göre yüzüme renk gelmişti * annem oturdu bir gün karşıma. her zamanki gibi naifti. yüzündeki çizgilere odaklanmıştım. bir inanışa göre yüzümüzdeki çizgilerin derinliği taşıdığımız dertlerin ne kadar fazla olduğunun göstergesidir. ben de bunu düşünüyordum. annemin oğlum sesiyle çizgilerden sıyrıldım. oğlum var mı birileri diye yarı tebessümlü bir soru sormuştu. evet anneme göre basit bir soruydu ama bana göre... hangi biri anne hangi biri... yüzüm kızardı biraz o kızarıklıkla var diye tiz bir ses çıkarmıştım. hastahanedeki kız mı dedi. evet manasında kafamı salladım. güzel kız dedi. bilsem test ederdim diye anne esprisi yapmayı da ihmal etmedi. edersin dedim. bak dedi eğer ciddi değilsen, Ayfer teyzeni biliyorsun onunla konuştuk senden 1 2 yaş küçük kızı var. ne dersin diye sordu. bahsettiği kişi mahalleden lise dönemlerimden tanıdığım cansuydu. cansu güzel kızdı. ama mahallede namı yürümüştü bir kere yollu diye. aslı astarını bilmezdim, araştırmadım da. ama mahalle abilerimizin dediğine göre kaç kez kıyıda köşede yakalanmıştı cansu. belli ki ailesi de onu yamamaya çalışıyordu. değişmiş miydi bilmiyorum ama gözümde hala yollu cansuydu. bunların dışında benim içim ebruyla doluydu. gülümsedim anneme ciddiyiz dedim. ciddi miydik biz. bu sorunun cevabını bilmiyordum. o an o durumu savşturmak için söylemiştim işte. annem de en iyisini sen bilirsin oğlum dedi ve çayını yudumladı...