sabah kalktım selini uyandırdım ve beraber kahvaltı yaptık. sonra hazırlanıp çıktık o eve ben mineye gittim. apartmanda merdivenleri sildikleri için giriş kapısı açıktı. asansörle çıktım ve kapıyı çaldım açan olmadı. aradım telefonun çaldığını duyabiliyordum. tekrar zile bastım. kısa bir süre sonra bu sefer açtı kapıyı saçı başı dağılmıştı.. belli derin bir derdi vardı. içeri geçtim. salona oturdum. etraf biraz incintı. yanıma oturup koluma girdi. noluyo amk diyorum içimden hiç alışık olduğum hareketler değildi bunlar. bir şey demedim bende. baya bir durduk bu şekilde en sonunda sessizliği ben bozarak ee noldu anlatmıyacak mısın dedim. bişey demedi. kalktı odasına gitti çekmeceleri karıştırdığı çok belliydi. 2-3 dk sonra geri geldi elinde bir kutu vardı. siyah temiz bir kutuydu. masanın üzerine koydu. bana bak dedi. ürkmüştüm gerçekten. konuştuklarımızdan kimseye bahsetme dedi. rahatladım. bir an yanlış bir durum var zannettim. bana kutuyu uzattı. eli kapağının üzerindeydi. açmama izin vermiyordu. neden üzgün olduğum bu kutunun içinde dedi. kalkıp mutfağa gitti. giderken derin bir off çekmişti. mutfağa girdiğinden emin olunca kutuyu açmaya niyetlendim. kapağını iki elimle uçlarından tutarak açtım...