adı ayşen'miş,
tam da o sevimliliğine yakışır bir isim..
o gün kimya dersi vardı, laboratuvardayız,
tabi ben bir haftadır kızı devamlı kesiyorum,
bir yandan da diyorum "ulan hayvan gibi bakmasam ya, ayıp oluyor, ilk günden sapık gibi
damgalanacağız" ama bir yandan da gözlerimi alamıyorum, resmen mücadele ediyorum
savaşıyorum kendimle ama olmuyor be panpalar, yaşayan bilir.. zaten baktığın her yerde de onu
görüyorsun ya..kafanı başka yere çevirsen ne fayda..
neyse,
laboratuvarda böyle bankolar var, her grup için setler hazırlanmış, altı grup muyuz neyiz,
kütüphane gibi düşünün o bankoların arasını, arada iki tane raf gibi bölmeler var, karşı tarafı
görebildiğiniz,
amk öyle de bir yerde ki o bölmeleri ayıran sunta, benim karşıyı görmek için ya biraz eğilmem, ya
da biraz parmak ucuma yükselmem lazım..
deneye başladık, tam karşı grupta bu,
anladım tabi başıma geleceği, hemen alet edevatın başında kaçtım aq, elim kolum titreyecek rezil
olacağım.
deftere not alıyor bahanesiyle eğildim bankonun üzerine, alttaki aradan buna bakıyorum bir
yandan da,
gördü baktığımı, hemen kaçırdım gözlerimi, ulan zaten bir an için göz göze gelebilmek için
bakıyorum ama geldik mi de hemen otomatik refleks olarak kaçırıyorum gözlerimi..
neyse böyle bir oldu iki oldu..
derken ben artık utandım kız rahatsız olacak diye, ama bakmadan da duramıyorum,
dedim bu sefer de yukardan bakayım bari çaktırmadan biraz, parmak ucuma yükselip bir göz
uzattım ki o da bana bakıyor olmasın mı o ara?
bu sefer gözlerimi de kaçıramadım, bir gülümsedi bu bana muzurca, o an öldüm işte beyler..o an
ben öldüm, artık başka biri vardı beynimin bedenimin içinde, bambaşka biri, yabancı biri, aşık
biri..
mavi göz farı sürmüştü o gün, inanılmaz, bu kadar mı yakışırdı bir insana o şey? hala
unutmamışım..
tabi dersde o bakışmalar, gülümsemeler filan,
hafifden gazı aldım ya ben,
ders bitti, toparlandık çıkıyoruz, koca sınıf kapıya hücum etti,
baktım bu ağırdan alıyor, dedim "oğlum fırsat bu fırsat, yarat bir bahane"
ben de acele etmedim, aq o yaşta bebenin yaratacağı bahane ne olacak, çıkışımızı ayna ana
denk getirip kapının önünde yol vereceğim de o da teşekkür edecek filan öyle oradan muhabbet
olacak..
sonra baktım bu hafiften ilerliyor kapıya doğru, bir tane de samimi bir kız arkadaşı var, sıra
arkadaşı, yani samimi dediğime bakmayın işte 1 hafta içinde en yakınlaştığı diyelim.