Adettendir ilk ben baslayayim, fakültede ilk senemde kahve makinesinden kahve alırken, yemekhanede görünce bile utandığım ilk platonik maceram koridordan göründü kafami kaldırmadan göz ucuyla baktım kahve alacak o da arkamda sıraya geçti.

ilkkez bu kadar yakindi, Telaştan ne yapacagimi şaşırdım kahve makinesi uzay mekiği gibi komplike bi alet göründü gözüme, bi an önce gitmeliydim, rezil olacaktım hissediyordum. Bardak daha dolmadan elimi soktum, kahve elimin uzerine boca oldu, elim yanınca aaa elim yandı diye zipliyorum acıdan elimi gosteriyorum ona ama umrunda değil boş gözlerle bana bakıyor, benim gözler elimde sanki kirk yıllık arkadaşım gitmekte gitmiyorum makinenin önünde elime kanalize oldum platoniklik hak getire ben şefkat beklerken gözlerini devirip musade et artik derse gidicez dedi o an elimin acısı geçti. Çok rezil oldum ama ilkkez heyecandan bu denli saçmalamıştım.