Köye geldiğimizde dedem koyunları ağıla sokuyordu. Geçtik içeri babanneme ev alışverişide yapmıştım. Baya mutlu oldu görünce. Tabi gözünde hala yumurtayız. Dedim dede yarın sabah çıkıyoruz biz yine. Tamam oğlum dedi. Usul usul gidin sabah değilde öğlen çıkın dedi. Sabah çobanlar dağdan köye dönüyor sizi yabancı plaka görürse şüphe eder gece gelir izler dedi. Öğle saatinde ne dağda ne yolda çoban kalmaz dedi. Bende dedemi dinledim. O günü öylece geçirdik iyi kötü. Başladık dağa gitmeye. Yanıma birde deste aldım kasabadan. Batak oynarız en azından boş dururken. Geçtik hemen çadırı kurduk hızlıca. Arabanın arkasını bu sefer güzelce ama belli olmayacak şekilde doldurduk. Üstüne siyah branda çektik. Ve saat 3 gibi yemeğin başına oturduk. Babannem bir sürü börek doldurmuştu. Bunlar bize en az 3 gün giderdi. Yediğimizi yedik. Kalanıda bayatlamasın diye iyice bağladık ve arabaya koyduk. Araba bu sefer bize yakındı. Ama görülmesi imkansız bir yerdeydi. Kayanın arkasına çekmiştik ve sadece bizim açımızdan gözüküyordu. Gece olmaya başladı. Hepimiz heyecanlıydık. Karanlık çökmeye başladı. Gökyüzünde hafif bir hilal var ortalık kapkaranlık. Esen bir hava. Eldivenleri botları giydik başladık hemen gitmeye. Saat gece 12 oldu. Sessiz adımlarla ilerliyoruz hemde etrafı kolaçan ediyoruz. Mezarlığın etrafını dolandıktan sonra kiliseye doğru yürümeye başlıyoruz. Yerler kayalık. Toprak adına bişi yok aq ve ayakkabılar olmasa hepimiz yuvarlanıcaz resmen. Tam biz yürümeye devam edelim mi dinlenelim mi derken iki el ateş sesi duyuldu. Hepimiz korkuyla birbirimize döndük bu hiç iyi bir haber değildi. Ses yaklaşık 2 km mesafeden geliyordu. Acaba bir çoban mıydı? Ya da bir avcı. ikisinden birisi olmasını dileyerek bulduğumuz ilk kayalığın arasına sığındık. Bizde de silah vardı ama hayatında eline silah alıp sıkan yoktu. En son askerlikte eline silah alan tiplerdik