Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
o sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
o çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
işte o, insanın bir yerde, aşka boyun eğmesi
kırılmak, bölünmek, o hep bütünlenmek
o çok sevmek, tenin bir başka tene değmesi.
yanmak mı o eski çağlarda yanmak
kül olup savrulmak rüzgara karşı
ilk kesilmişliği mağrur ellerimizin
o çok sevmek, kanımızın o ilk akışı.
işte pınarlar, testiler, ırmaklar, çeşmeler
kanlı avuçlarla içmek aşkı kanmadan
o kıyılarımızdaki denizin ilk coşkunluğu
o çok sevmek büyütmek onu hep, orada o zaman
kazımak ulu ağaç gövdelerine adımızı
yazmak her şeyi bir bir kumların üstüne
o her işkenceye mahkûm olmuşluğumuz
o çok sevmek, daha çok sevmek günden güne.
öyle delicesine, öyle korkunç, öyle çılgın
o çok sevmek...
o yanardağ...
o ateş...
o yangın...