Sabah derin bir sessizlik ile uyanmıştım, Sanki her geçen gün bir öncekinden daha kötü daha zor daha karanlıktı. Kafamda ki düşüncelerle uyudum onlarla uyandım hep. 27 Eylül bu tarih hayatımın en kötü günüydü çünkü doğum günümdü..

Hayatta insanlar her zaman başarısız olduğunu ve ne olursa olsun hep birşeylerin kötü gideceğini düşünür sizi bilmiyorum en azından ben böyle düşünüyorum. Bunu okuyacak kimse yok o yüzden bu benim kalemim istediğimi yazarım, gerçeklerimi...
Bahsettiğim gibi hayat taktandı bu hikayenin ana fikri bu dostlarım. baba fikrini merak ediyor musunuz? Babası gey olup dedesiyle kaçtı.
Şimdi bütün çektiğim sıkıntıları dertleri hayatın zorluklarını falan filan anlatıp içinizi karartmayacağim rahat olun direk konuya girelim.
Kısa ve öz gücün bitmesi ve ölmenin mantıklı gelmesi. bence her insan bu durumu yaşamıştır ama herkes ölmeyi göze alamamıştır ölmek cesaret işi çünkü.
Hava yağmurlu şimşekler çakıyor kafamda bir dünya sorular dertler yolda yürüyorum üzerimde ki siyah kabaninin yakalarını yukarı kaldırmış ellerimi cebime sokmuş boş loş ışıklı karanlık bir sokakta yürüyordum hayatın bana ne verdiğini ve benden neler aldığını düşünmekten nereye yürüdüğümü fark etmemişim bir uçurumun kenarindaydim aşağıda şehirin ışıkları evine gitmek için taksi bekleyen otobüs bekleyen insanlar dükkanların kepenkinin kapanması yani herşey sıradan dı kimsenin 3 cm lik gibinde değildim he olsam da tutunamazdim zaten orası başka bir mevzu..
Yağmur sicim gibi yağmakta ve ne yapacağımı düşünüyordum bence en mantıklısı şuan bu uçurumdan atlamaktı ve öyle yaptım atladım yere düştüm ama çok kısa ve acısız bir düşüştü ne kadar rahatmış lan ölmek diye içimden geçirdim kafamı kaldırıp baktığım da sadece 2 metre aşağıda ki patikaya düştüğümü fark ettim o an çok sevindim elleri gibinde bekleyen panpalarim çünkü Tanrı ölmemi istememişti benim için bir planı vardı derken yıldırım çarptı gerisini hatırlamıyorum.
Gözlerimi açtığımda bir sedyede yattığımı fark ettim başımda doktorlar gözüme ışık tutuyor ebesine çürük patates attığım kendime geldiğimi görünce iyi misin diye soru sordu tabi o an ki şok ile ne oldu bana diye soru yönelttim yıldırım çarpmış yaşaman bir mucize kendini nasıl hissediyorsun diye sorusunu yineledi
Böyle bir haldeyken bana iyi misin diye sorması doğrusu zoruma gitti ve şu cevabı verdim sanki 2 aydır 31 çekmeyip çok güzel bir ferre bulup ve elinde ki doktor eldivenini süngerin arasına sıkıştırıp 31 çekerken babama yakalanmış gibi hissediyorum baytar bey dedim.
Adam bana bakıp doktor diyerek gözlerimin içine baktı ve yanında ki hemşireye kontrollerini yapın durumu iyiyse taburcu edin şunu dedi ve arkasını döndü gitti ama kafama takılan nokta adamın neden zütü o kadar büyüktü vurduruyor muydu acaba ? Hemen hemşirenin bileğinden tutup doktorunuzun bir erkekle ilişki yaşadığını bana neden söylemiyorsunuz diyip nefretle gözlerine baktım sonuçta bana iğne yapıp beni iyileştirmeye çalışıyor aramızda duygusal olmasa da bir bağ var vede yalanların bu ilişkide olmasını istemem. Gülümseyip çeksene elini gerizekalı deyip uzaklaştı başımda hiç bir doktor hemşire kalmadı ve yine giblenmedigimi anladım kalkmaya çalıştım fakat biri benden önce kalkmıştı yıldırım ereksiyonu olsa gerek kemerin arasına sıkıştırıp sedyeden doğruldum üzerimde ki yanık kokusu gitsin diye masadaki yaşlı adamın kolonyasini kafamdan aşağı döktüm kafamı yere eğmiş yolda hastanede yürürken son anda duvarı fark ettim kafamı vurmadim diye sevinirken her yer karanlıktı vücudumu göremiyorum kendimi ileri attım ve çimenlere düştüm nasıl yani? Bı sn dıbına koyayım bu nasıl oldu duvardan mi geçtim şimdi ben? Arkamı döndüğümde pencereden içerdeki insanların şaşkın bir şekilde bana baktığını gördüm korkup koşarak uzaklaştım ordan nefes nefes kalıp kaldırıma oturdum ve böyle birşeyin olamayacağını sadece travmatik bir durum olduğunu kendime inandırmaya çalıştım fakat inanamadim ve tekrar denemek istedim karşı kaldırımın oradaki duvara doğru koşmaya başladım hızlanıp duvarın içinden geçtim fakat hasgibtir aşağısı en az 50 metre vardı dıbına koyayım düşüyorum lan sadece filmlerde izlediğim o yere yakınken durma sahnesini kafamda canlandı ve yere 30 metre kala havada kaldım da ee dıbına koyayım aşağı inemem yukarı çıkamam ne tak yicem ben şimdi? Yaklagib 20 dakika dusuntukden sonra Elimi duvara koyup aşağı doğru ilerlemeye başladım sonunda yere basabildim ohh çekip bı sigara yaktım ve olanların mantıki bir açıklamasını kendime yapmaya çalışıyorum ya komadayim yada bunlar gerçek mi?