“Bundan sonra ben ne dersem onu yapacaksın, seni ne zaman istersem gibeceğim. Bir kere bile itiraz etmeyeceksin. Benim huurm olacaksın. Yoksa önce oğlun, sonra kocan her şeyi öğrenir. Ondan sonra da o gibişme videolarını koyarım internete dünya alem görür senin ne huur olduğunu!” dedim sonrasında. 

Bunu yapmamam için yalvarıp yakardı, ama her sözüne karşılık, “ister kabul et ister etme, ama sonuçlarına sen katlanacaksın!” dedim tepkiyle. Gözlerine sürdüğü siyah kalemin izleri küçük birer dere gibi yanaklarından aşağı akıyordu. 

Duvardan alıp sehpanın üstüne koyduğum saat 15:30’u gösteriyordu. Ağlaması kesilince ona, “Cemil’i arayıp kaçta geleceğini öğren!” dediğimde bir süre tepkisiz kaldı. Ama sonra yanında duran siyah çantasından telefonunu çıkarıp açtı. 

Cemil’e kaçta geleceğini sordu, onun akşam8-9 gibi olurum dediğini ben de duydum. Telefonu kapatıp, “Akşam gelecekmiş, 8-9 gibi... ” dedi yanaklarında kalan gözyaşlarını silerken. “iyi, tamam. Yeterince zamanımız varmış!” dedim keyifle. Ama onun keyif duyacak hali yoktu. 

Yavaşça üstümdekileri çıkarırken Meryem Hanım ki aslında artık Hanım dememin de bir anlamı yoktu, çekyatta oturuyordu başı öne eğik halde. Karşısında külotumla kaldığımda bile o haldeydi. “Tamam, hadi başlayalım!” dedim ve külotumu indirip çıkardım. Çırılçıplaktım şimdi. Meryem başını kaldırdı ama bana bakmıyordu.