Yaklaşık 4 yıl önce aşık olduğum bir kız var. Hala izi kalbimde, ve ömrüm boyunca bu izi silmeyi başarabileceğimi zannetmiyorum.

ilk yıl açamadım hislerimi, sevgilisi de vardı. Sadece uzaktan sevdim, dua ettim. Bir süre sonra ayrıldılar.

ikinci yıl cesaretimi topladım, kıza açıldım, reddedildim. Hayalini kurduğum her şey toz olup gitti. Üzüldüm, yıkıldım. O zamanki aklımla baya ısrar ettim, peşinden koştum kızın. Kendisine, kuzenine, bütün arkadaşlarına yalvardım. Yetmiyormuş gibi evinin önüne gittim. Kıza sayısız mesaj attım. Sevdiğimi biliyorken yeni bir sevgilisi oldu, erkekliğe yediremedim, onunla kavga ettim. Sonucu olarak da bütün sosyal medya hesaplarından engel attı. Geldi azarladı, bağırdı çağırdı, nefret etti benden.

Üçüncü yıl aramız düzelir gibi oldu, hafif hafif konuşmaya, selamlaşmaya başlamıştık. iyiye gidiyor, iyi olacak derken bir olay oldu, her şey daha da kötüye gitti. Kızın eski sevgilisi milletin ortasında kızla dalga geçmiş, öğrendiğimde çok ağırıma gitti. Akşam çocuğu arayıp "Madem küçük düşürecektin, alay edecektin, zamanında neden sevgilisi oldun? Bu yaptığın adamlığa sığar mı?" dedim, yeniden bir kavga ortamı oluştu. Kız bunu öğrendiğinde bana mesaj atıp "Sen benim bodyguardım değilsin, onun yaptığı ayıp ama senin her olayda beni korumaya çalışman çok saçma, beni rahat bırak" dedi ve tekrar engelledi. Aramız o kadar kötü oldu ki, ben artık sevgilisi olabilmek için değil, arkadaş kalabilmek için yalvarıyordum, özürler diliyordum. Ama her özür dilememde o benden daha da uzaklaşıyordu. Bu arada başka bir sevgilisi de oldu.

Araya zaman girdi, unuttum dedim, hatta nefret etmeye, kötü davranmaya çalıştım, başkalarından hoşlandım, başkalarıyla konuştum. Ama anladım ki ondan başkasını sevemiyorum, her an aklımda onun hayali. Geçtiğimiz hafta 3 günlük bir gezi oldu. Aynı otobüste ve aynı otelde bulunmak zorunda kaldık. Gece saat 2 gibi kafamı kaldırıp arkama baktım, benim de eski arkadaşım olan birisinin (sevgilisi değil sadece arkadaşı, ve çocuğun da sevgilisi var) omzunda uyuyor. Ulan bu kadar kolay mıydı be. Ben omzumda uyuması için dünyaları verirdim. Ona dokunabilmek bile benim için kutsalken onun başka erkeklerin omuzunda uyuması, el kol şakası yapması vs. çok zoruma gidiyor amk.

Yaklaşık 1 yıldır tek kelime bile konuşmadık. Ben yokmuşum gibi davranıyor, bakmadan geçip gidiyor. Sanırım hala nefret ediyor benden, hakkımda olumsuz şeyler düşünüyor. Sevgilisi, sevdiği birisi var mı yok mu bilmiyorum.

Çıkıp karşısına geçmişteki her şeyi unutalım, arkadaşça da olsa konuşalım, selamlaşalım, konuşalım, böyle küs olmayalım demek istiyorum. Ama ne bunu yapacak gücüm kaldı, ne de karşısına geçip yalvaracak yüzüm.