üniformalar gitmiş, herkes deyim yerindeyse cicilerini giymiş, o gün
üniversitenin ilk günü..
önceki iki geceden yurtta tanıştığım elemanlarla sınıfa girdik,
eşyaları koydum, daha pek kimse yoktu, erken gelmişiz.
sonra bu çocuklardan birinin tanıdığı kızlar ve onların da arkadaşları var, neyse
biz 4 e 4 grupça takıldık biraz dışarda,
ben de bir yandan diyorum ki "iyi lan gene ilk günlerden insan tanımaya
başladık" ama inanın içimde öyle dalgalı bir deniz var ki anlatamam, yeni bir
ortamın ve yeni insaların verdiği o tuhaf "aman gibko bir hareket yapmayayım"
telaşı bir yandan, bütün bunların güzelliğinin verdiği heyecan bir yandan.
neyse ki herkes sıcakkanlıydı da * benim de gerginliğim azalıyordu böylece.
dersin başlamasına yakın sınıfa bir gittik, tribün gibi dolmuş, söyle bir göz
gezdirdim ki daha ilk anda gözüme çarpan olay şu "sınıfın en az 3 te 2 si kız"
gözlerim yaşardı aq..böyle olacağından haberim yoktu, cennete düşmüş
olmalıydım.
geçtik sıraya oturduk, muhabbettir gidiyor, ön sırakiyle laflaşıyoruz, arka
sıradakiler bir şey soruyor derken her şey harika.. sınıfta o yeni tanışan insan
kalabalığının iç gıcıklayıcı uğultusu filan..
tüm bunlar akıp giderken onu gördüm, hani bizim klagib deyimimizle hayatımı
giben kızı..
gerçi artık hayatımın gibildiğini düşünmüyorum şimdiki aklımla,
sadece değişmiş işte, bu değişimden memnun muyum? eski ben, bozulmadan,
yaralanmadan, kirlenmeden bu yaşıma gelseydi nasıl olurdu? bilemiyorum,
ama bundan şikayet edecekte değilim..
işte, onu gördüm, cam kenarında, benim sırama göre ön çaprazımda
oturuyordu.