Öfkemi kusuyorum işte. Kurtulamadığım şeylerden kaçıyorum beyler. Hepinize öneririm kendinize bir hobi felan edinin. Ha doğru hikaye dimi.

Valla hayal meyal hatırlıyordum hatunla fena seviştik. Uyandığımda yanımda horluyordu. işte gülü seven dikeninede katlanıyor beyler. Karı ziraat devrimi için gelen 30lardan kalma traktörler gibi horluyordu. Mazotun 7 lira olmasına isyan edercesine horluyordu beyler. Ama sağlam vuruştuk o gece. Yatağın bir bacağını kırmışız. Uyandırıp evine yolladım. Beyaz eşya ucuz değil. Hatun evden çıkınca ilk iş yatağın bacağını bantlamak oldu. Çivi alıp çakana kadar idare ederdi zaten kasmaya gerek yoktu. Düzüşüp, içip ve zararlı şeylere takılıp kendimi yavaş yavaş öldürüyor olmamın yanı sıra aklımı felsefede kurcalıyordu. Ama çoğu zaman gibtir et ya vardır bi cevabı sen bulup nabıcaksın dıbınakoydumun kekosu diyordum kendime. Yaşamak mı zordu yoksa ben mi zorlaştırıyordum bu taku. Hayır yani karı desen karı var alkol desen var para desen yani ortalama durumunda iyi amk. Neden bu kadar zorluyordum ki hayata anlam yüklemeye çalışarak?