Hesabı ödeyip çıktık hemen arkadaşlarla, pekekentler hem kafama girdi hemde yalnız bırakmayız diyorlar. Yine bigiblete binip yapıştırdım starbucksa.Bu arada bizim pekekentleri tanıtayım size.Ümit var işte kafama giren arkadaşım. Kendisinin motorlu taşıtlarla arası iyi olduğundan motoru var. Diğer arkadaşımda Kayra.O da Ümit ne derse destekleyen biri, kısaca Ümit’in artçısı denebilir.
Ümitler motorla beni geçip starbucksa daha önce varmayı istediler. Bense ayaklarım ne kadar iyiyse o kadar hızlı gidiyordum.Ne konuşacağımı düşünüp saçma sapan kısa yollardan gitmeye çalışırken sağda yol boyunca ilerleyen ağaçların altında Gizem’i gördüm sandım. Aklım bana oyun oynuyordu muhtemelen.Ama ben o ağacı geçmeme rağmen hala o ağaca bakıyordum. Derken solumda gittikçe bana yaklaşan bir ışık gördüm.