Osmanlı Devletini arkadan vuran Arap Şerif Hüseyin.

Bu olayın Hatıratı Milli Mücadelenin kazanılması sonrasında yazıldı...

Oğlunun hatıratı..

“Müttefikler, daha doğrusu ingilizler, babamı Osmanlı idaresine isyan edip imparatorluğun düşmanlarıyla işbirliği yapması karşılığında kendisini Hicaz krallığına getirmek vaatlerini tuttular. Babam gerçi Hicaz Kralı oldu; fakat bir süre sonra Vahhabiler kendisini düşürdüler, Kral Suud onun yerine geçti. Babam ingilizlerin himayesi altında Kıbrıs’a yerleşti. Orada hastalandı, kendisini Amman’a aldım, uzun müddet hasta yattı, çok ızdırap çekti. Günün birinde, ikindi vakti, sarayın bandosu öteden beri âdet olduğu üzere bahçede konser veriyordu. Hava sıcak, pencereler açıktı. Bir aralık bando hepimizin bildiğimiz izmir Marşı’nı çalmaya başladı. Babamın birçok eski hatıraları hafızasında canlandırmasını önlemek için pencereyi yavaşça kapadım. Bana seslendi: Evlât, neden o pencereyi kapıyorsun? izmir Marşı’nın eski günleri bana hatırlatmaması için değil mi? Ben, velinimetine ihanet etmiş âsi bir kulum, günahım büyüktür. Kral olacağımı sandım, Tanrı beni sürgünlüğe düşürdü. Hasta oldum, buraya sığındım. Bırak, pencereyi aç, şu marşı dinleyeyim, duyduğum vicdan azabının şiddeti, o eski hatıraların canlanması ile büsbütün artsın; bu dünyada çektiğim ızdıraptan artan vicdan azabıyla büsbütün ağırlaşsın, tâ ki Cenabı Hak bu günahkâr kulunu dünyada affederek, ahirette hesap gününde daha büyük cezadan korusun.”

Son pişmanlık fayda vermez...

Ateşi bol olsun diyorum...

Eğer suudlar tahtını ele geçirmiş olmasaydı bunları demezdi bu huur çocuğu... Gram acımayın...