tarih 11 aralık 2017 . pgibologla olan randevu sonrası eve geldim. hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. majör depresyonu dibine kadar yaşıyordum(bazı yaşadığım olaylar sonucu pgibolojim bozulmuştu). son bi haftada iyice azıtmıştı. evin içi sıcaktı fakat ben sürekli üşüyordum. bi insanın tek umudu ölmek olabilir mi? ölümü öylesine istiyordum ki. belki biterdi bu ızdırap. intiharıma engel olan şey inancım ve beni çok seven anne babama bu acıyı yaşatmamaktı. kardeşim yoktu tek evlattım. dışarı çıkmak istemiyordum. çıkmak zorunda kaldığımda ise hep elimde olmayan bi nedenden dolayı ölsem diye düşünüyordum. araba çarpsa, kafama bişey düşse gibi.

işte 11 aralık günü pgibolog dan sonra eve geldim. artık dayanacak gücüm kalmamıştı. 4. kattaydık. odamdan atlasam soğuk betonda ölmem ne kadar sürer diye düşünmeye başladım. hareketsiz yatağımda uzanıyordum. inanın nefes almaya dahi motivasyonum kalmamıştı. camdan kendimi atmamak için zor tutuyordum. kendimden korkmaya başladım.

sonra akşam ezanı okumaya başladı. bi hışımla kalkıp abdest aldım. ve akşam namazını kıldım. işte o gün bugündür 5 vakit namaz kılıyorum. arkadaşlar inanın ben hayatımda 2 gün peşpeşe 5 vakit kılmadım. fakat tam 1 yıldır ekgibsiz 5 vakit namaz kılıyorum. bu 1 yıl içinde sadece 3 kez sabah namazını kaçırdım. o da alarm çalmadığından. o 3 kez kaçırmamın pişmanlığını hala yaşıyorum.

peki ne oldu diyeceksiniz? sıkıntıların bitti mi? hayır. sıkıntılarım daha da arttı. fakat ben çok olgunlaştım ve güçlendim. pgibolog ve pgibiyatrim tek çaren ilaç diyordu. ve ben bunu ilaçsız atlattım.

ben önceden bu yaşlarımı karı kızla hayatının gençliğini dibine kadar yaşar halde hayal ediyordum. fakat Allah bana öyle bi musibet verdi ki şükürler olsun ben şuan 5 vakit namaz kılıyorum. bir vakit dahi namazı kaçıracak olsam ödüm kopuyor. yine o kötü günlere dönerim diye. ve bazı geceler öyle rüyalar gördüm ki ağlayarak uyandım. rabbim bana yalnız olmadığımı hissettiriyordu. o rüyalardan aldığım lezzeti o manevi hazzı vallahi billahi hiç bir dünya nimetine değişmem.

şuan bu satırları yazarken bile gözlerim doldu. ama yalan söylemiyorum. söylediklerimin hepsi doğrudur. trend falan için de söylemiyorum. benim artık ünlü olmak gibi bi derdim yok. zaten ayda yılda bir entry giriyorum. ne sosyal medya ne de başka bişey kullanmam. boş işleri bıraktığımdan beri derslerim ve birçok şeyim düzene girdi. sıkıntılarım yok mu var. rabbim hala musibetler veriyor. fakat düştüğümde artık daha güçlü kalkıyorum çok şükür. allah hepimize hidayet etsin. kalın sağlıcakla.