antipgibotik (deli iğnesi kısaca) iğnemi vurulmaya gittim hastaneye.

pgibiyatrik ilaçlarımı içerek etmeyi düşünüyordum. hastaneden döndükten sonra ise ya ölemezsem organlarım haşat olmuş olarak yaşamak zorunda kalırsam dedim. aşağı atlamaktan da korkuyorum. kendimi acındırmaya çalışmıyorum. ama hakikaten bu kadar korkunç bir hayatı yaşıyor olmak beni mahvediyor. ne için yaşadığımı da bilmiyorum. onca yere başvurmama rağmen iş vermiyorlar. neredeyse hiçbir arkadaşım yok. sevgilim hiç olmadı zaten. hiçbir şeye hevesim isteğim yok esasında. sadece beraber hayata tutunacağım gerçek dostlarım ve sevgilim olsun isterdim. galiba
akıl hastası olduğunun farkında olan bir akıl hastası için imkansız böyle şeyler.