Tanıştığımızda ben ilk gülüşüne aldanmıştım hafif baskın bir ses tonu var galiba oda tuzu biberiydi gülüşünün benim annem yok ve dönüp bana Hayatta tâdmadığım sevgiyi vereceğini ve sevgisizlik ekgibliklerimi tek tek gidereceğini söylemişti. Aradan geçen bir zaman sonra bana sonbaharı çok sevdiğini söylemiş bende kışı çok sevdiğimden bahsetiyordum ona bana yaprakların dökülmesinden ortalığın ne kadar romantik olduğundan bahsediyordu ama öğrendim ki o bahsettiği yapraklar gibi dökülmüşüm onun kalbinden birisi gelip süpürmüş beni onun sokaklarından ve çoktan boylamışım çöplüğünü onun..
Meğerse o beni öperken içinde kimi öldürmeye çalıştığını hiç bilememişim , beni severken içinde kimden nefret ettiğini tahmin edememişim. Aslında her aşk bir öncekinin intikamıymış ve ben bir daha aşık olamayacağım herhalde...