Bir nesil...

Diyelim ki, her gece, istediğin rüyayı görebileceksin, ve diyelim ki, öyle bir gücün olacak ki bir gecede 75 yıllık bir zaman dilimi yaşayabileceksin rüyanda veya istediğin kadar uzun bir zaman dilimi. Şüphesiz böyle bir rüya macerasına başlayınca, bütün arzularını tatmin ederdin. Hayal edebileceğin HER zevki tadabilirdin.

Her biri 75 yıllık zevkle dolu birkaç geceden sonra, şöyle derdin: “Güzel bu baya iyiydi. Ama şimdi bir sürpriz olsun. Benim kontrolümde olmayan bir rüya olsun bu sefer bana bir şeyin olacağı, ama ne olacağını bilmediğim bir rüya.” Ve bunun içine girer çıkar ve şöyle derdin: “Wow neredeyse ramak kalmıştı, değil mi?” Sonra daha ve daha maceraperest olurdun, ve göreceğin rüya hakkında daha ve daha gözüpek olurdun. ve sonunda rüyanda, Şu Anda Olduğun Yeri görürdün.

Rüyanda, bugün gerçekten yaşıyor olduğun hayatı görmeye başlardın. Bu sahip olacağın seçeneklerin sonsuz çeşitliliği içerisinde olurdu. Ve uyanmak için hazır olduğunda, uyanacaksın ve hazır değilsen “Zavallı, küçük ben” diyerek bilmezden gelmeye devam edeceksin.

Eğer bu illüzyondan uyanırsan beyazın, siyaha işaret ettiğini anlayacaksın. “Kendin”in, “Diğer”ine hayatın, ölüme; -Ya da şöyle mi söylemeli; ölümün, hayata.

Kendini hissedebilirsin!

Dünyada bir yabancı olarak değil, test edilen bir şey olarak değil, buraya şans eseri varmış biri olarak değil, sadece kendi varoluşunu hissetmeye başlayabilirsin, bütünüyle varoluşun temeli olarak. Temel olarak; senin ne olduğun, en derinlerde ve en dipte… basitçe, varoluşun kendi malzemesi ve yapısıdır.