Beyler tak gibi hayat yaşıyorum lan. 5 sene önce sevdiğim bir kız vardı. 1 yıl ilişkimiz sürdü. Sonra üni bitince yollar ayrıldı falan bu işe girdi. işe girince hareketlerinde tavirlarinda değişmeler oldu. Bunun üzerine sürekli kavga tantana sonu ayrılıkla bitti klagib şekilde. Bana dedi ki Adana'ya geleyim yüzyüze oturup konuşalım yuzlesemezsek bu ilişki içimize dert olur ayrılmış olsak bile yüzyüze gelelim dedi. Ben kabul etmedim gurur yaptım. Aradan yıllar geçti ne o sevgili yapabildi ne ben. Kimseye bakamadım kimseye yaklasamadim. Sanki hayattaki bütün şansımı o kızda kullanmış gibi hissediyorum. Tükendim bittim gibi his var içimde. Bu sene kız sevgili yapmış. instaya foto falan atıyor beraber. Bunu dert etmiyorum kendime. Sonuçta ayrildiysak herkes kendi yoluna ne yapim önüne çıkan herkesi yok mu edeyim. Benim sorunum şu; lan kimseden etkilenemiyorum kimseyi sevemiyorum his kalmadı içimde sanki ot gibi eşya gibi yaşıyorum. 4 yıl yalnızlık alışkanlık gibi oldu ciddi anlamda sosyal hayatım çöp oldu. Ben bu kızdan önce çok sosyal konuşkan iyimser biriydim. Simdiye gelirsek ne dost bıraktım cevremde ne insanlarla doğru düzgün anlasabiliyorum. Bı kaç tane nadiren görüştüğüm arkadaşlar var onun dışında asosyal içine kapanık biri haline geldim. Ben bu durumu nasıl aşabilirim. Ciddili soruyorum aranızda yaşamış tecrübe edinmiş arkadaslar vardır. Taşak geçmek isteyen başka kapıya gitsin sözlükten ilk defa yardım istiyorum