Degistiremiyorsun hayatini, istedigin seyleri gerceklestiremiyorsun. Onune koyulan o seti yikamiyorsun.
Bazi seyler dogustan geliyor insana, keske ekgibliklerimizi giderecek bir cografyada dogsaydik.

Ve gozunun onunde yasamin akip gidiyor.
Bize oyle ogretmediler ama!
imkansiz diye bir sey yok dediler.
Yaparsin dediler, edersin dediler.
25 yasina gelinceye kadar dunyayi degistirecek onemli birisi oldugumu dusundum.
Narsisizm degil benimkisi.
Ve simdi degersiz siradan birisi oldugumu kabullendim.
Bircoklari gibi.
Cok direndim.
Kabullendigim an icimde ki o ben geri donmemek uzere öldü.
Ve artik bazi seyler icin cok gec
Cunku yasanamadi.
Cabalamak yetmiyormus.
Gec kalmislik duygusu esir etti beni.
Bu esaretten kurtulmak mumkun mu?
Hafiza sildirme diye bir sey olur mu?
olsa dahi, sadece beyne mi kazindi yasananlar?
Bazen deli miyim diye dusunuyorum?
Sanirim delirdim artik.