Tüm bu yazdıklarını liseye başladığım yıllarda hissetmiştim, gerçekleşen bir olaydan dolayı.. Hayatın aslında bazı şeylerden ibaret olmadığını, yaşıyor olmamızın bir sebebi olduğunu ve bu dünyada iz bırakamadan, en azından insanların yararına bir şeyler yapmadan gitmemeyi yeğlemiştim, belki de kelimelere dökemediğim birçok şeyi. Daha sonra aldatılmışlık duygusu ile karşılaştım. Bir amacınız, idealleriniz varken, karşılaştığınız zorluklara bu idealler için göğüs gererken, mücadele ederken bir olay , bir söz ,vs.. bunların hepsinin anlamsız olduğu gerçeğini dikiverir önünüze. Hayat zaten anlamsızdır ama siz bunu şimdi anlamışsınızdır. Hissedilen duygu aldatılmışlık olur... Senin de bu duygu içerisinde olduğunu zannediyorum. Tarkovski'nin dediği gibi "insan 16 yaşındayken dünyayı değiştireceğini düşünür.
18 olduğunda düşünceleri sert bir kayaya çarpar.
20 yaşına geldiğinde hiçbir şeyi değiştiremeyeceğini anlar
25 yaşına geldiğinde ise dünyanın onu değiştirdiğini fark eder.
Ve insan 25 yaşında ölür 75 yaşında gömülür... " sana yardımcı olmayı isterim dostum, dilediğin zaman dertleşebiliriz.