acı var lan. farkında mısınız? böyle sanki hep bir yerlerde süzülüyor. unutsan, başka şeylere dalsan bile en nihayetinde bir gece ansızın üzerine çöküyor. o ağır yanlızlık karşısında elinden bir şey gelmiyor. aptalca ve hayali arzularla kendine hayat verirken kendini kandırdığını düşünmeye başlıyorsun. kandırmasan sanki o ağır boşluktan kaçma şansın yokmuş gibi. belki de en iyisi bir anadolu kasabasına yerleşip usulca yok olmak. şehirde o güzel kızlar dört bir yanından süzülürken yüreğini tatmin edemeyeceğin arzularla yorarak anlamsız histerilere girmek acıdan başka bir şey değil belki de. belki de bırakmak lazım o sonsuz hayatı arzulamayı. o güzel kadınları. yahut sıcak ve sevgi dolu kadınları. o imkansız kavuşma hayallerini. hepsini bırakmak, usulca çöküp rahatlamak lazım. iç anadoluda herhangi bir yerde neredeyse hiçliğe yakın, tamamıyla unutulmuş şekilde bir taburede oturup ağır ağır sıcak duş almak akıl almaz bir haz olabilir. sonrada ısıtıcıyı açıp sıcak bir uyku çekersiniz. belki de cennet kavuşmak değil, kavuşmayı ummayı bırakmaktır.