Beyler bir bakın. 3 senedir sanki bir şeyin altında mahsur kalmış gibi yaşıyorum. Gülümseyemiyorum. Sıradan insanlar bir şekilde günlük hayatlarını yaşarken ben geceleri uyumuyor ağlıyorum. Aşırı düşünüyorum. Hiç arkadaşım yok. Herkes harekete geç diyor. Geçebilsem böyle mi olurdum? Ayrıca anksiyete de eşlik ediyor. Kimseye güvenemiyor ve hayattan korkuyorum. Yaşamak sanki bana göre değilmiş diyorum. Bir kayıp bir eziyet sanki amk. Ben sadece zaman öldürmeye gelmişim dünyaya. Eskiden hayalim olurdu fatkettim ki artık akışına bırakmışım. Çok kitaplar okudum. Felsefe, pgiboloji. Bir şeyler yapıp kendimi geliştirmeye çalıştım. Ama o da bir yere kadar. Diyeceğim o ki bundan kurtulamıyorum. Herkes şaşırıyor nasıl bu kadar sürdü. Aslında pek bir şey yapmadım diyebilirim. Kurtulan biri varsa yardım etsin belki benim gibilere faydası olur. (Antidepresan tedavisi dışında)