Genç Cumhuriyet, verdiği bağımsızlık mücadelesi ve tarihine yaraşır bir bağımsızlık marşı ister. Bunun için para ödüllü bir yarışma düzenlenir. Yarışmaya dönemin 724 şair ve edebiyatçısı katılır ama tek bir isim yoktur, Mehmet Akif Ersoy.
Hayatını zor şartlar içinde geçirmesine rağmen konulan ödül nedeniyle katılmayı reddetmişti. Dönemin Milli Eğitim Bakanının bizzat ricası ile marşı yazmayı kabul etmişti.
Mecliste Milli Marşa itirazlar geldi, gerginlikler yaşandı. Meclis Başkanı
şiirin kürsüden okunmasını istedi. Şiirin akıcılığı ve destansı kıtaları tekrar tekrar okundu vekiller gözyaşları içinde dakikalarca ayakta alkışlayarak ve oy çokluğu ile şiirin Milli Marş olarak kabul edilmesini onayladı.
Bu haberi kendisine söylendiğinde ilk cümlesi Allah bu millete bir daha istiklal marşı yazdırtmasın oldu.
Bugün şu zor şartlar altında şiirin her satırı daha anlam kazanıp ilk cümle insana hep ümit oluyor.
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak