Akşam ezanının okunmasıyla eve girdim gözümün önünden gitmeyen bir kız vardı artık üzerimi değiştirip pencereden onların evine baktım eşyaları yerleştiriyorlardı o gün ilk defa böyle hissetmiştim fazla konuşkan biri değildim ne diyip yaklaşacaktım ki ona.. Odama geçip, tavanı izleyerek ona nasıl yaklaşacağımı planlamaya başladım gecem böyle geçti sürekli bir plan yapıyordum, bir şeyler kuruyordum kafamda sanırım aşık olmuştum adını bile bilmediğim birine.. Ertesi günün hemen gelmesi için uyumaya karar verdim.

Sabah uyandığımda koşarak pencereden baktım önde bir nakliye kamyonu eşyaları taşıyorlardı. Üzerimi giyindikten sonra kapının önüne çıkıp, aynı kaldırıma oturdum bu sefer oynayan çocukları değil kızın evini seyrediyordum o kadar dalmışım ki kuzenimin yanıma geldiğinden bile haberim olmamış. Bana neye baktığımı sorunca;
"Şu yeni gelen kız, ona" diye cevap verdim. Garip çocukluk aşkı değildi bu, bambaşka bir şeydi.. Onu görmek bile geleceğe umutla bakmamı sağlıyordu. Kuzenim, sen onu mu seviyorsun dediğinde ikiledim;
"yok öyle bir şey ya ne işim olur benim kızlarla" dedim kendime bile yalan söyledim ben o gün. Bir kaç saat geçmeden kız da aşşağıya elinde bebeği ile indi bu sefer bana bakmıştı sanki mahalle maçında suratıma değen top gibi kıpkırmızı kalmıştım. Biraz seyrettim onun hareketlerini, mimiklerini her şeyiyle bana çok cazip geliyordu her hareketini dikkatle izliyordum. Murat, cebinde bir lira olduğunu marketten meybuz alacağını söyledi kabul ederek beraber markete doğru gittik eve baya yakındı. Markete girip, birer meybuz aldık o zaman yaz sıcaklarının ilacı gibiydi bu bizim için yine aynı kaldırıma oturup, meybuz yiyerek sohbet ettik Muratla. Sohbet ederken Murat bana;

"Kuzen, biz memlekete gidicez bir hafta kalıcaz orada" Dedi, yine tek başıma kalacaktım ama Murat yokken de gidip kızla konuşmayı düşündüm benim için zor olacaktı ama yapmak zorundaydım..