Özel sektörde çalışan var mı? Bu yazdıklarımı muhtemelen onlar daha iyi anlayacaktır.

Bir hayal uğruna işe giriyorsunuz. Tek derdiniz cebim biraz para görsün, faturalarımı ödeyeyim yeter diyorsunuz. Kenara para artırır istediğim şeyleri alırım diyorsunuz. Yani döngü dışında kalmayayım, elektriksiz yaşamayım, susuz kalmayayım veya ayda yılda bir de olsa eğleneyim... Bu döngüye girdiğinizde eğer benim gibi sevmediğiniz bir yerde çalışıyorsanız (yani mecburiyetten) bir bakıyorsunuz ki eskiden zevk aldığınız çoğu şey şimdi hiç tat vermiyor. Önceden eğlenceli gelen şeyler için vaktiniz kalmamış, işvereniniz sizi mesaiye alıp sizden daha fazla çalışmanızı bekliyor. Sırf birkaç kuruş para için. (Bu arada bir noktaya değineyim ben fırında çalışıyorum sahura kadar mesai yaptım mesai paramı vermediler. (Asgari ücret bile almıyorum ama neyse) Sizin de başınıza eminim geliyordur. Sigorta desen ayda 10 günlük yapıyorlar. Şu anlık pandemiden dolayı başka bir iş olmadığı için çıkamadım.) Her sabah aynı telefon alarmına uyanıyor, üstünüzü giyiyor ve işe gidiyorsunuz. Aslında gitmiyorsunuz, bildiğiniz sürükleniyorsunuz. iplerinizden çekiliyorsunuz. içiniz sıkkın olsa da dışınıza vuramıyorsunuz. Aptal gibi çalışacaksınız, çünkü döngüden çıkmamak için kukla olmaya mecbursunuz.

Bu sözlükte hala liseli kaldıysa ona birkaç tavsiyem var. Öncelikle vaktin varken kendi istediğin meslek üzerinde ilerle. Mesleğinin ne olduğunu bilmiyor musun? Dene. Yazılımı dene. Olmadı mı? Elektrik elektroniğe bak. O da mı olmadı? Bir yığın meslek var. Ama dene, kendini geliştir. Özel sektöre muhtaç kalma. Özel sektör sana muhtaç kalsın.

Benimle aynı durumda olan özel sektör tarafından gibilenlere de birkaç sözüm var. Koparın iplerinizi! Biliyorum, belki çok zor gelecek ama bir yerden başlayın. Artık yazılım mı öğrenirsiniz, borsa mı oynarsınız orası size kalmış. Ama dediğim gibi mutsuzsanız ve ciddi ciddi gibilip 3 kuruşa tamah etmek zorundaysanız başka çareniz yok. iplerinizi koparmak zorundasınız.