bizim mahallede 2 kişi etmişti ve ara ara bu vakaları hep duyduk küçüklüğümden beri. kim bilir ne dertleri vardı o adamların... ama yine de kimse intiharı düşünmemeli, KESiNLiKLE KiMSE BUNA KALKIŞMAMALI
neyse uyarımı yaptıktan sonra biraz anlatayım.
her ne kadar içinde yaşadığımız yıllar dünyanın en gibko yıllarından olsa da (bir yandan da bölge bazlı konuşuyorum) eninde sonunda bir gün kader/evren/yaşam artık neye inanıyorsanız size gülecektir. ha diyelim gülmedi ve bomtak bir duruma gidiyoruz tüm dünyaca işte o zaman rebellion muhabbetleri olursa walking dead gibi herkes başının çaresine bakar.

her neyse konumuza dönelim mahallede bunu yapan iki kişi var demiştim birisi emekli bir subaydı tanımıyordum gazeteden öğrendik birisi ise ilkokulda ara ara gördüğüm alkol sigara bağımlısı ama çocukları seven gözeten bir insandı, onu tanıdığım için ölümüne daha bir üzüldüm. adam belki borç batağı içindeydi ve o an bunalıma girdi ve saldı kendini kadere 5. kattan aşağı doğru. ailesiyle tartışıyordu ekonomik sebeplerden ötürü sonra bir gece ailesiyle yine kavga ederken kendince iddialaştı ve inatçı bir şekilde o korkunç sona gitti (keşke yapmasaydı). bizi biz yapan şey her ne koşulda olursa olun hayatta kalmaktır. insanlar böyle gelişmiştir dedenin dedesinin dedesi bir şekilde hayvanlara yem olmadı, savaşlardan sağ çıktı (biraz da şansla tabi) ve senin meydana gelmeni sağladıysa siz de en azından biyolojik vazifenizi yerine getirene kadar hayatta kalmayı seçmelisiniz bence. yeni neslin aktarımı bittiğinde özgür olacaksınız diye düşünmekteyim.

sözün özü, yapmayın etmeyin. (çok uzattım ve rezalet türkçe ile yazdım ama okuyun pijler)