Kendimden Allah kadar nefret ediyorum.

Bilmiyorum. Bazen Sesimi kaydedip dinleyerek uyuyorum falan. Sesim bana huzur veriyor.

Bazen sırf insanlara kendimi maruz bırakmamak için uzak duruyorum.

Bazen de sırf insanları kendime maruz bırakmamak için uzak duruyorum.

2sini de samimiyetle yaptığım zamanlar oluyor.

Bir gece rüyamda başkan oluyorum
Diğer gece hapiste sürünüyorum

Bazen inanılmaz güçlü hissediyorum karşıma çıkan rasgele insanlarla tanışıp muhabbet kuruyorum.

Bazen de cidden ayakta duracak gücü bulamıyorum kendimde. Öyle ki bacaklarım titriyor yürüyemiyorum orda oturup kalıyorum.

Nerden bakarsam bakayım. islam inancının tek Tanrısı gibi hissediyorum aralıksız.

Kafayı yemiş bir manyak