Helal et
14 yaşındaydım annemin gün arkadaşlarından birisinin benle yaşıt Melisa adında aşırı güzel bi kızı vardı ergenliğin verdiği heyecanla ona çok pis aşık olmuştum. kızla az da olsa muhabbetimiz vardı ama bana bakmaz diye düşünüyordum. Yine de bi umudum vardı. Her fırsatta onla uzun uzun konuşmaya çalıştım. yolda her karşılaştığımızda ayak üstü sohbet etmeye çalışıyordum, okulda hep onun sınıfının çevresinde geziyordum böylece tesadüf süsü vererek sürekli karşısına çıkıyordum. Arada Facebooktan da yazıyordum. Hal böyle olunca zamanla kızla olan muhabbetimiz gittikçe arttı. O da bana ilgi duyuyor gibiydi. biraz daha zorlasam sevgili olacaktık resmen. Bi gün yine annemin gün arkadaşları gelmişti ve Melisanın annesi de oradaydı. Ben de yaşlı kadınların sıkıcı muhabbetine maruz kalmamak için odama gidip Melisanın resmine bakarak 31 çekmeye başladım. Bu arada Melisa da annesiyle beraber gelmişti (normalde gelmez, büyük ihtimalle ben varım diye gelmişti) ben onun geleceğini bilmiyordum tabi. Salonda beni göremeyince odama gelmişti. Aramızdaki samimiyete güvenerek kapıyı çalmadan açtı ve ikimiz de hayatımızın en büyük travmasını yaşadık. O olaydan sonra uzun bir süre kızın yüzüne bile bakamadım. Daha sonra yüzlerce kez özür diledim kendimi affettirmeye çalıştım ama benle konuşmadı bile. Ben de bi noktadan sonra "ben özür dilenecek bir şey yapmadım, Kendi evimde kendi odamda 31 çekemeyecek miyim amk?" diye düşünüp kıza sinirlendim ve ben de ona küstüm. işin kötü yanı 1 yıl sonra kız bizim sınıfa geldi. 3yıl boyunca birbirimizin suratına bile bakmadan liseyi bitirdik. Şimdi nerdedir ne yapıyordur acaba. Bu da böyle bi anımdır